دلایل بیتوجهی بچهها به حرف والدین
تاریخ انتشار: ۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۷۱۵۳۳
تعیین حد و مرز و حفظ آن کار آسانی نیست، اما اگر به عنوان والدین بتوانید اجزای سازنده و قوانین و نکات آن را مورد توجه قرار دهید خواهید دید که تلاش شما مؤثر واقع خواهد شد. حدومرز تربیتی یک خط جداکننده است که ویژگیهای افراد را تعریف میکند. این خط مشخص میکند محدوده یک فرد کجا پایان مییابد و محدوده شخص دیگر از کجا آغاز میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تمرکز والدین بر رفتار خودشان
زهرا شیسیان، مشاور و روانشناس کودک، مدیر کمیته عضویت انجمن روان شناسی تربیتی ایران در مورد چگونگی مشخص کردن حد و حدود برای کودکان میگوید: برای مشخص کردن حد و حدود کودک، والدین ابتدا بهتر است به رفتار و چگونگی برقراری روابط خودشان با اعضای خانواده و افراد دیگر توجه داشته باشند. ما میتوانیم هنگام برقراری ارتباط با یک شخص آنچه را از یکدیگر انتظار داریم مشخص کنیم. زمانی که هر کدام از ما وظیفه خود را در مورد آن بخشی که به روابط ما مربوط میشود انجام دهیم رابطه موفقتر خواهد بود.
کودکان را سردرگم رها نکنیم
به گفته این روان شناس، کودک نیاز دارد بداند محدودهاش از کجا آغاز میشود و مسوولیت چه چیزی را باید بپذیرد و اینکه مسوولیت چه چیزی با او نیست. اگر او این را بداند میتواند در آینده نیز روابط موفقی با دیگران داشته باشد. اما اگر در فضای ارتباطی رشد کند که در مورد مرزها و مسوولیت خودش و همچنین مرزهای دیگران سردرگم شود؛ ما شاهد مشکلات رفتاری زیادی در بزرگسالی او خواهیم بود.
اهمیت مشخص شدن حد و مرزها
مشخص شدن حد و مرز باعث میشود کودک درک روشنی از هویت خود پیدا کند؛ متوجه مسوولیت خود بشود؛ توانایی انتخاب پیدا کندو به این تشخیص برسد که اگر انتخاب خوبی داشته باشد با پیامد مثبتی مواجه خواهد شد.
اما نداشتن مرزهای تربیتی باعث میشود کودک متوجه عواقب کارهای خود نشود و فکر کند که همیشه دیگران مسوولیت کار آنها را میپذیرد. مانند والدینی که از خطاهای کودک چشم پوشی میکنند و خطای او را به گردن دیگران میاندازند. همچنین نداشتن حد و مرز باعث خودمحور شدن کودک میشود.
چرا والدین نمیتوانند در تعیین حد و مرزها موفق عمل کنند
شیسیان میگوید: علت اصلی که والدین در بحث تربیتی کودکانشان موفق هستند وجود رابطه مطلوب بین آنها و فرزندشان است. آنها برای این رابطه مطلوب زمان با کیفیت در نظر میگیرند و فرزندانشان را بی قید و شرط دوست دارند و در واقع آنها را همان طور که هستند پذیرفتهاند؛ کودکانشان را مقایسه نمیکنند و از آنها متناسب با سنشان انتظار دارند. فرزندان هم به این رابطه و دوست داشتن باور عمیق دارند و همین باور آنها را در کنار والدینشان قرار میدهد؛ نه در مقابل آنها.
بسیاری از مواقع والدین در زمینه اعمال مرزهای تربیتی برای فرزندانشان هیچ راهنمایی نداشتند و بر حسب عادت همان محدودیتهای تربیتی که در مورد خودشان در دوران کودکی یا نوجوانیشان اعمال شده بود به کار میبستند. اما والدین باید بدانند که چطور میتوانند با اعمال محدودیتهای مثبت و مفید از بروز بسیاری از مشکلات پیشگیری کنند.
بیشتربخوانید
چطور سر تربیت فرزندان دعوا نکنیم؟چطور میتوان کودکان را برای آینده بهتر تربیت کرد؟
ما معمولاً در زمان حال از فرزندانمان مراقبت میکنیم بدون اینکه به آینده آنان فکر کنیم. یکی از اهداف تربیت کودک توجه به آینده اوست؛ ما فرزندانمان را پرورش میدهیم تا در آینده بزرگسالانی مسوولیت پذیر شوند.
والدین به پرورش کودکانی اهمیت میدهند که هم دوست داشتنی و هم مسوولیت پذیر باشند و میخواهند کمک کنند تا حد و مرزی درونی در کودکان شکل بگیرد یعنی فقط آموزش و دانستن حد و مرزها کافی نیست بلکه حفظ مرز با در نظر گرفتن عواقب آن اهمیت دارد تا کودک یاد بگیرد مشکلات زندگیاش به خودش مربوط میشود نه به والدینش.
در آموزش حد و مرزها به کودکان، والدین به چه نکاتی باید توجه داشته باشند؟
اول باید در نظر داشته باشیم آموزش حد و مرزها کاری است طاقت فرسا و مستلزم صبوری زیاد است. اینکه مفاهیم و اصول حد و مرزها آشکار هستند اینها قوانینی هستند که ریشه در واقعیت دارند. باید به آنها کمک کنید تا آموزش را با تجربه پیوند بدهند. تجربههایی مثل تحمل عواقب رفتاری؛ درک حق مالکیت؛ احترام به رفتارهای دیگران و در موقعیتهای متفاوت به او آموزش بدهید که تو خودت مسوول رفتار خودت هستی.
وقتی دختر شما سر شما جیغ میکشد صبر کنید تا کمی آرام شود بعد به او بگویید که جیغ کشیدن رفتار خوبی نیست؛ تو میتوانی عصبانی باشی و در مورد عصبانیتت با من صحبت کنی؛ اما جیغ کشیدن دیگران را آزار میدهد و ادامه دادن آن توسط تو باعث میشود که من محدودیت اعمال کنم.
نکته مهم؛ مقتدرانه رفتار کنید
بخشی از پرورش کودک تحمل کردن مقاومت او در برابر مرزهایی است که در برایش در نظر گرفتهاید. کودک اراده و قاطعیت شما را آزمایش میکند و شما نیز در برابر این آزمایش باید مقتدرانه عمل کنید و خیلی زود از موضع خود پایین نیایید و به یاد داشته باشید که در عین حال همیشه فرزندتان را از عشق مطمئن کنید
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی خواندنیهامنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تربیت فرزندان والدین حد و مرز ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۷۱۵۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تولید بیماریهای احتمالی برای نسل آینده؛ حاصل بیتوجهی به مامایی
خبرگزاری مهر - گروه استانها - فاطمه کول*: یکی از مشکلات بزرگ نظام سلامت که قانونگذار را نیز تحتالشعاع قرار داده، تخصص گرایی و درمان محوری خدمات سلامت است در همین راستا حوزه باروری و بارداری که یک امر فیزیولوژیک است، بیش از سایر حوزهها تحت تأثیر این رویکرد مدیکالیزیشن یا پزشکی سازی قرار گرفته است، به طوری که بارداری به بیماری تبدیل شده است.
تولیدمثل و بارداری نیز همچون سایر عملکردهای فیزیولوژیک بدن یک امر حیاتی و فیزیولوژیک است مانند خوردن و آشامیدن که دستگاه گوارش کار هضم و جذب را بطور طبیعی در بدن انجام میدهد ولی گاهی ممکن است فردی دچار سو هاضمه شود و آنگاه است که به متخصص گوارش نیاز دارد و هیچ فرد سالمی در پی جراحی آپاندیس یا معده و روده خود نیست، ولی متأسفانه در بحث بارداری و زایمان سیاست گذاریهای وزارت بهداشت که معمولاً توسط متخصصان جراحی زنان که ماهیتش درمان بیماریهای زنان و جراحی است، انجام میشود که اوج آن را میشود با مداخله بسیار تهاجمی و خطرناک در فرآیند فیزیولوژیک زایمان یعنی تولد ٥٦ درصد نوزادان کشور در اتاق عمل و از طریق جراحی سزارین مشاهده کرد.
نوزادانی که با سزارین متولد میشوند، معمولاً نه تنها از حق زندگی داخلرحمی کامل محروم میشوند و زودتر از موعد بهدنیا می آیند و بیشتر نوزادان بستری در بخشهای مراقبت ویژه نوزادی را تشکیل میدهند بلکه خود بخود امکان دارد در معرض بیماریهایی نظیر آسم و آلرژی، دیابت، اوتیسم، بیش فعالی، چاقی و حتی اسکیزوفرنی قرار بگیرند.
روند افزایشی سزارین در کشور حاصل بیتوجهی و به حاشیه راندن حرفه مامایی است. در تمامی دنیا عامل اصلی زایمان طبیعی و مراقبتهای دوران بارداری ماما است و جراح زنان تنها در حاملگیهای پرخطر و بیماریهای زنان وارد عمل میشود و در کشور ما نیز بیش از ۷۰ درصد زایمانهای طبیعی را ماماها انجام میدهند.
بیتوجهی به وضعیت ماماهای کشور سبب شده است تا ما در حال تولید بیماریهای احتمالی برای نسل آینده و ایجاد عارضه برای مادران باشیم و هزینههای زیادی از صندوقهای بیمه و از جیب مردم صرف درمان عوارض و بیماریهای غیر واگیر ناشی از تولد به روش سزارین شود. به عبارتی مداخلههای غیر ضروری در روند بارداری و زایمان و بی توجهی به بهره برداری از پتانسیلهای مامایی کشور سبب شده تا نظام سلامت خود در حال تولید بیماریهای غیر واگیر باشد.
از این رو سازمان بهداشت جهانی و کنفدراسیون بینالمللی مامایی در سال ۱۸۹۰، پنجم می را به عنوان روز جهانی مامایی انتخاب کردند و این نامگذاری از سال ۱۹۹۲ رسمی شد. جهان هر ساله این روز را گرامی میدارد و آن را بهانهای میداند برای توجه بیشتر به این حرفه و البته فرصتی برای واکاوی نقطهای که در آن ایستاده به طور معمول بسیاری واژه ماما را برابر با زایمان طبیعی میدانند ولی حقیقت این است که مامایی ترکیبی است از علم و هنر که فراتر از زایمان، برای هر جامعهای از جمله ایران مهم است.
اهمیت این حرفه را از شعارهایی که هر ساله برای این روز انتخاب میشود میتوان فهمید. «ماماها، مدافع حقوق زنان»، «سرمایهگذاری بر روی ماماها، بهبود کیفیت شاخصها» «دنبال کردن جزئیات، سرمایهگذاری روی ماماها»، بخشی از شعارهای این سالها است که نقش پررنگ مامایی در شاخصههای سلامت یک جامعه و در نهایت پیشرفت آن را نشان میدهند.
بیشک همه دستاندکاران امر سلامت شهادت میدهند که ماماها نقش مؤثری در کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان دارند.
فعال اجتماعی و کادر درمان
کد خبر 6096269